Ο Δον Κιχώτης των “επόμενων τριών ημερών”

Του Νίκου Αρτινού

Ο Τζον Μπρέναν είναι καθηγητής σε ένα κολέγιο στο Πίτσμπουργκ. Όταν η σύζυγος του, Λάρα, συλλαμβάνεται για φόνο η ζωή του Τζον καταρρέει. Τρία χρόνια μετά την καταδίκη της Λάρα, ο Τζον πασχίζει να κρατήσει ενωμένη την οικογένεια του και να μεγαλώσει το γιο τους, Λιουκ. Όταν η τελευταία της έφεση απορρίπτεται η Λάρα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Απελπισμένος ο Τζον αντιλαμβάνεται πως η μόνη ελπίδα της Λάρα είναι να αποδράσει. Αρχίζει λοιπόν να υλοποιεί ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο που θα τον φέρει πολλές φορές πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο…

Εξαιρετικό θρίλερ αγωνίας που σκηνοθέτησε εμπνευσμένα ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Πολ Χάγκις (σκηνοθέτησε τις ταινίες «Crush»,  «Στην κοιλάδα του Ιλά» και έγραψε το σενάριο για το φιλμ του Κλιντ Ίστγουντ «Million Dollar Baby»).  «Οι επόμενες τρεις μέρες» είναι το αμερικάνικο ριμέικ του γαλλικού θρίλερ «Pour Elle» (2008)  του Φρεντ Καβαγιέ.  Ο Χάγκις στήνει τις σκηνές χωρίς περίτεχνες και φλύαρες κινήσεις της κάμερας.  Η δομική απλότητα κυριαρχεί στην μιζανσέν του.  Αν και όταν χρειαστεί, ο Χάγκις δε διστάζει να «τρέξει» με την κάμερα είτε κρατώντας την στο χέρι είτε τοποθετώντας την στο γερανό.  Σε συνδυασμό με το πανέξυπνο μοντάζ, τη μουσική του Ντάνι Έλφμαν και το αξιόλογο καστ, φτιάχνει φοβερές σεκάνς σασπένς, μεγάλης διάρκειας (ειδικά η ενότητα των σκηνών της απόδρασης από το νοσοκομείο,  οι σκηνές στον αυτοκινητόδρομο καθώς και το μακρόσυρτο εντυπωσιακό φινάλε).

Ο Χάγκις αναπτύσσει την ιστορία ταυτόχρονα με το χτίσιμο του χαρακτήρων,  φτιάχνοντας έτσι μια πλήρη και σφιχτοδεμένη ταινία, στην οποία το σασπένς έχει να κάνει κυρίως με τις αντιδράσεις του κεντρικού ήρωα απέναντι στις περιστάσεις της ζωής και στην υλοποίηση της κοσμοθεωρίας του.  Ποια είναι η κοσμοθεωρία του Τζον Μπρέναν;  Η απάντηση είναι απλή:  «Κάτω ο ορθολογισμός!  Φτιάξε τη δική σου πραγματικότητα.  Σβήσε την πραγματικότητα των Άλλων.  Όσο ανέφικτο κι αν φαίνεται αυτό».

Διαβάστε   Η μεταφυσική και ποιητική διάσταση της εκδίκησης

Ο Τζον Μπρέναν, που υποδύεται ο Ράσελ Κρόου  σε μια ακόμη εξαιρετική ερμηνεία, γίνεται ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης, που όμως δεν κυνηγά ανεμόμυλους αλλά τα πραγματικά τέρατα της καθημερινότητας των Άλλων.  Αυτών, που βλέπουν μόνο τα γεγονότα και όχι πέρα από τα γεγονότα.  Αυτών που δημιουργούν τη γραφειοκρατία,  την αδιαφορία, τη ρουτίνα και-εν τέλει-την αδικία.  Ο Τζον Μπρέναν είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπος, που εφαρμόζει την «Επανάσταση του Ενός»  αναγκάζοντας τους Άλλους να ξυπνήσουν απότομα. Τους μεταφέρει στη δική του πραγματικότητα.  Τους αναγκάζει να δουν τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπει ο ίδιος.  Όμως, είναι πλέον αργά γι’ αυτούς.  Το σύστημα-εν τω μεταξύ-έχει ηττηθεί,  έχει καταρρεύσει μπροστά στην αποφασιστικότητά του.

Όλα αυτά, ο Χάγκις τα προσφέρει στο θεατή απλόχερα,  με μελαγχολικές σκηνές αισιοδοξίας, ρομαντισμού και κυρίως με απλότητα που-πολλές φορές-φτάνει στα όρια του αφελούς λαϊκισμού.  Ο λαϊκισμός από την φύση του είναι συναρπαστικός.  Το αποτέλεσμα του λαϊκισμού πολλαπλασιάζεται στην περίπτωση του σινεμά.  Πολλαπλασιάζεται, όταν την κινηματογραφική αφήγηση την αναλαμβάνει ένας μάστορας, όπως ο Πολ Χάγκις.  Ο Χάγκις χειρίζεται την ιστορία επιστρατεύοντας την ερμηνεία του Ράσελ Κρόου για να δώσει το μήνυμα της ανατροπής στο θεατή.  Οι ανεμόμυλοι δεν είναι ανεμόμυλοι αλλά πανίσχυροι εχθροί. Με αυτή τη λογική, ο θεατής μπορεί να είναι ένας-εν δυνάμει-Δον Κιχώτης,  ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να απελευθερώσει τη Δουλτσινέα του χωρίς, όμως, να σταματήσει ούτε στιγμή να απολαμβάνει το ποπ κορν του.  Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του Χάγκις.  Δεν ξεχνά ούτε στιγμή ότι κάνει σινεμά για τους πολλούς και όχι για τους λίγους.  Το ποπ κορν μπορεί άνετα να συνοδεύει ένα δυνατό-στα όρια του απλοϊκού και λαϊκίστικου-ιδεολογικό έρεισμα.  Έτσι, κανείς θεατής δε μένει παραπονεμένος.

Διαβάστε   Η σιδηρά κυρία

Ο Ράσελ Κρόου είναι η ιδανική επιλογή για το ρόλο του Τζον Μπρέναν. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος σταρ σήμερα, που θα μπορούσε να οδηγήσει τους θεατές σε τέτοια σημεία ταύτισης.  Ο Κρόου δεν είναι ο σταρ με την κλασική έννοια του όρου.  Δεν είναι απόμακρος, απρόσιτος και τέλειος. Με ( πολλά ) λίγα παραπάνω κιλά,  ατημέλητος,  είναι γνώριμος και οικείος. Είναι ένας άνθρωπος της καθημερινότητάς μας. Είναι ο σταρ της διπλανής πόρτας.

 

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ  – THE NEXT THREE DAYS (2010)

 

ΣΚΗΝOΘΕΣΙΑ : Πολ Χάγκις

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ράσελ Κρόου, Λίαμ Νίσον, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Μπράιαν Ντένεχι, Ολίβια Γουάιλντ, Τάι Σιμπκινς

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134΄