Γράφει ο Νίκος Αλέτρας
Ο δεκαεπτάχρονος Νέιθαν Χάρπερ ανακαλύπτει πως βρίσκεται σε ένα top secret πρόγραμμα προστασίας. Με τη βοήθεια της φίλης του, Κάρεν, ο Νέιθαν ξεκινάει μια επίμονη έρευνα, κάτι που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. Η έκθεσή του απέναντι στους εχθρούς του θα τον βάλει σε μεγάλο κίνδυνο. Αδίστακτοι δολοφόνοι τους κυνηγούν και οι δύο νέοι συνειδητοποιούν πως η μόνη οδός σωτηρίας είναι η φυγή. Συνειδητοποιούν, επίσης, πως δε μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν, ούτε τους υποτιθέμενους συμμάχους όπως είναι η CIA…
Το ψευδορομαντικό εφηβικό βαμπιρο-λυκανθρωπικό θρίλερ Λυκόφως έφερε την ανατολή του χολιγουντιανού ήλιου για το νεαρό λυκάνθρωπο Τζέικομπ, ένα ρόλο που ερμήνευσε ο Τέιλορ Λότνερ. Οι παραγωγοί διέβλεψαν την επιρροή του Λότνερ στην μεγάλη μάζα των εφήβων της εποχής. Και έτσι προέκυψε το Abduction, το οποίο είναι έτσι δομημένο, ώστε να αναδείξει τον Λότνερ ως το next top teen idol των ταινιών δράσης της χολιγουντιανής βιομηχανίας (κάτι που τελικά δεν πέτυχε!). Έτσι λοιπόν επιστράτευσαν έναν καλό επαγγελματία του είδους και πάλαι ποτέ φέρελπι σκηνοθέτη οσκαρικών προδιαγραφών, τον Τζον Σίνκλετον ( ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας για το Boyz n the hood, ενώ στη συνέχεια σκηνοθέτησε το δεύτερο φιλμ του δημοφιλούς κινηματογραφικού σήριαλ Fast and Furious) για να καταφέρει να κάνει το πρόσωπο του Τέιλορ Λότνερ να επικρατήσει μέσα στην καταιγίδα και την φασαρία των φροντισμένων, θεαματικών και πολυεπαναλαμβανόμενων εφέ.
Ο Σίνκλετον τα κατάφερε μια χαρά στην αποπεράτωση της επαγγελματικής του ανάθεσης. Το φιλμ βλέπεται ευχάριστα και ….αδιάφορα. Λίγος ρομαντισμός, λίγο σασπένς, πολύ δράση, λίγη συνομωσιολογία και συνεχή close up στο πρόσωπο του Λότνερ και ορίστε… Η αποστολή εξετελέσθη ακολουθώντας πιστά την συνταγή που κάποτε θα μπορούσε να οδηγήσει στα χολιγουντιανά ρετιρέ τον αδικοχαμένο Ρίβερ Φοίνιξ. Ήταν το 1988, όταν ο 19χρονος τότε Ρίβερ Φοίνιξ πρωταγωνιστούσε στο φιλμ Running on empty, σε έναν ανάλογο ρόλο με αυτόν – του 19χρονου το 2011 – Λότνερ στο Abduction. Φυσικά, η σύγκριση μεταξύ Φοίνιξ και Λότνερ μπορεί να γίνει μόνο σε επίπεδο συνάφειας στην υπόθεση των ταινιών και στις επιδιώξεις των παραγωγών και όχι σε επίπεδο ερμηνειών. Ο Φοίνιξ στη συνέχεια (και μέχρι το θάνατό του το 1993) απέδειξε με τις επιλογές του ότι διαθέτει ένστικτο, τσαγανό και κότσια. Ο Λότνερ, πέρα από το αστραφτερό baby face χαμόγελό του, φάνηκε ότι τελικά ήταν μια πρόσκαιρη επιλογή της βιομηχανίας χωρίς βάθος και προοπτικές.
Abduction (2011)
Σκηνοθεσία: John Singleton
Ηθοποιοί: Taylor Lautner, Lily Collins, Alfred Molina, Jason Isaacs, Maria Bello, Sigourney Weaver
Διάρκεια: 106΄
Η ταινία είναι διαθέσιμη για streaming από το Netflix