Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός
Ο νεαρός σμηναγός Κόλτερ Στίβενς «ξυπνά» μέσα σε ένα επιβατικό τρένο, χωρίς να έχει καμιά ιδέα για το πώς βρέθηκε εκεί. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι να πετάει με ένα ελικόπτερο για μια αποστολή στο Αφγανιστάν. Η νέα του ζωή διαρκεί μόλις οκτώ λεπτά, αφού μετά από λίγο, η έκρηξη μιας βόμβας σκοτώνει όλους τους επιβάτες. Ο Στίβενς, σταδιακά ανακαλύπτει ότι είναι το υποκείμενο ενός πρωτοποριακού πειράματος που περιλαμβάνει ταξίδια μέσα στο χρόνο. Η οδυνηρή οκτάλεπτη εμπειρία του σμηναγού επαναλαμβάνεται αρκετές φορές, πάντοτε υπό την επίβλεψη μιας μυστηριώδους στρατιωτικής ομάδας, η οποία πιέζει τον Στίβενς να ανακαλύψει την ταυτότητα του βομβιστή…
Ταινία επιστημονικής φαντασίας με αλλεπάλληλες ακολουθίες σκηνών εκκρεμότητας και αναμονής που επιτείνουν το σασπένς και την αγωνία. Ο Ντάνκαν Τζόουνς υπογράφει το δεύτερο φιλμ του, μετά το ελπιδοφόρο Moon και εδώ, φαίνεται, ότι συγκεκριμενοποιεί πλέον, τις θεματολογικές του εμμονές οι οποίες έχουν ως κεντρικό κορμό επιστημονικές θεωρίες και τεχνολογικά επιτεύγματα. Στο Moon ασχολήθηκε με την κλωνοποίηση ενώ στα Τελευταία οκτώ λεπτά ασχολείται με τα ταξίδια στο χωροχρόνο και τις εφαρμογές της κβαντομηχανικής στην ανακάλυψη των παράλληλων συμπάντων. Ακολούθησαν οι πιο απαιτητικές σε επίπεδο παραγωγής ταινίες Warcraft 2016: Η σύγκρουση δύο κόσμων (2016) και Χωρίς λόγια (2018).
Ο Τζόουνς (είναι γιος του τραγουδιστή Ντέιβιντ Μπόουι) επιμένει σε θέματα επιστημονικού ενδιαφέροντος, χτίζοντας πάνω σε αυτά συναρπαστικές κινηματογραφικές ιστορίες. Η επιστημονική φαντασία στηρίζεται σε θεωρητικές επιστημονικές αλήθειες και αυτή την (ψευδ)αίσθηση του επιστημονικοφανούς ρεαλισμού, ο Τζόουνς την αντιμετωπίζει με νεανικό ενθουσιασμό που τον μεταδίδει στους θεατές. Ταυτόχρονα, η ιστορία διαπνέεται από μια αύρα συνωμοσιολογίας με έντονο το ρομαντικό στοιχείο. Η αισθητική της ταινίας – και αυτό φαίνεται να είναι προσωπική αισθητική επιλογή του Ντάνκαν Τζόουνς – είναι «μπιμουβάδικη». Μου θύμισε ανάλογα αμερικανικά φιλμ των δεκαετιών ’60 και ’70, τότε που η μελλοντολογία συμβάδιζε με την αμφισβήτηση και την συνομωσιολογία. Η κινηματογραφική παιδεία του Τζόουνς είναι προφανής, αφού καταφέρνει να συνδυάσει την γνήσια κινηματογραφική έξαψη και τον προβληματισμό ενός science fiction ποπ σκεπτικισμού.
Στα Τελευταία οκτώ λεπτά, διαχειρίζεται περισσότερους ηθοποιούς σε σχέση με το Moon όπου έπαιζε μόνος του o πολυποίκιλος Σαμ Ρόκγουελ. Οι Τζέικ Τζίλενχαλ, Μισέλ Μόναχαν και Βέρα Φαρμίγκα ερμηνεύουν τους ρόλους τους με επιτυχία εναρμονισμένοι στο ύφος της ταινίας.
Τα τελευταία 8 λεπτά (Source Code, 2011)
Σκηνοθεσία: Duncan Jones
Ηθοποιοί: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan, Vera Farmiga
Διάρκεια: 93΄
Η ταινία είναι διαθέσιμη για streaming από το Netflix