Λάνα Γουατσόφσκι (Σκηνοθέτιδα/Συν-σεναριογράφος/Παραγωγός)
Επιστροφή στο Matrix
Το καλλιτεχνικό μου έργο έχει συναισθηματικό έρεισμα. Οι σκέψεις μου οδηγούνται από το συναίσθημα και την επιθυμία να μιλήσω από καρδιάς στις καρδιές των άλλων. Αυτό γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο στην καριέρα μου. Το Cloud Atlas ήταν πρωτοποριακό για μένα καλλιτεχνικά. Και μετά, η σειρά Sense8 ήταν ίσως ό,τι πιο αυτοβιογραφικό έχω κάνει. Ήθελα να μεταφέρω το ίδιο συναίσθημα στην τριλογία. Αυτή η τριλογία έχει να κάνει με την αγάπη, τον αγώνα των ανθρώπων, το νόημα της ζωής. Με απασχολούσαν πολύ αυτά όταν ήμουν νέα. Ήθελα αυτό τον παλιότερο εαυτό, αυτό το παλιότερο συναίσθημα να είναι κομμάτι της τριλογίας. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο επιστρέφω.
Γιατί είναι τώρα η σωστή στιγμή
Μετά την ολοκλήρωση του Sense8, που ήταν μία κορυφαία εμπειρία, νιώσαμε ότι τα είχαμε δώσει όλα. Η Λίλι δεν ήθελε να κάνει πια ταινίες και αποφασίσαμε ότι θα σταματήσουμε για κάποιο διάστημα. Μετά αρρώστησαν οι γονείς μου και τους φρόντισα με τη σύζυγο μου τους τελευταίους μήνες της ζωής τους. Μία νύχτα, ξύπνησα, πονούσα πολύ και αυτό το πένθος που βίωνα έκανε το μυαλό μου να επινοήσει μία ιστορία που θα με ανακούφιζε. Έτσι το μυαλό μου ανέστησε αυτούς τους δύο χαρακτήρες, που είχαν πεθάνει, και τους έφερε στη ζωή. Πρόκειται για τον Νίο και την Τρίνιτι. Άρχισα να γράφω την ιστορία αμέσως.
Σχετικά με τον Κιάνου Ριβς και την Κάρι-Αν Μος
Είναι ωραίο να έχω τον Κιάνου και την Κάρι σ’ αυτή την ταινία. Έχουν την τέλεια ηλικία για να το κάνουν τώρα. Όλοι έχουμε την τέλεια ηλικία. Όλα μοιάζουν να είναι καλύτερα. Αν ήταν νεότερος ο Κιάνου, δεν θα είχε το ίδιο εκτόπισμα. Αν ήταν μεγαλύτερος, δεν θα μπορούσε. Όταν λέει πράγματα όπως «νιώθω ότι δεν έχω κάνει τίποτα σημαντικό στη ζωή μου», αυτά είναι θέματα που μας απασχολούν. Βιώνουμε μία φάση ζωής που μας απασχολεί τι είναι αλήθεια. Και οι δύο σκέφτονται έτσι και συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή έχει περάσει ο καιρός. Η Κάρι το έχει πάει σε άλλο επίπεδο, είναι εκπληκτική. Φυσικά, και ο Κιάνου ήθελε να επιστρέψει σ΄αυτήν την αφήγηση.
Οι σκηνές δράσης του Κιάνου και της Κάρι-Αν
Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις τον Κιάνου και την Κάρι να κάνουν τα δικά τους ακροβατικά τότε. Τώρα, όλοι το κάνουν αυτό, αλλά τότε κανείς δεν το έκανε. Αυτή η αλήθεια συγκίνησε το κοινό. Οπότε, ήθελα κάτι που να το επαναφέρει αυτό, έστω και συμβολικά. Ήθελα μία σκηνή όπου βρίσκονται στην κορυφή ενός κτιρίου, κρατάνε τα χέρια τους, τρέχουν πολύ γρήγορα και πηδάνε από έναν ουρανοξύστη μαζί. Ήθελα να γίνει μέρα. Ήθελα να μοιάζει εντελώς αληθινό.
«Δεν έχει να κάνει με τον φόβο. Είναι κάτι άλλο» τους είπα. Οπότε χτίσαμε μία μικρή πλατφόρμα και έκαναν ένα μικρό άλμα και έμαθαν. Μετά χτίσαμε μία ψηλότερη πλατφόρμα, μετά όλο και πιο ψηλή. Εκπαίδευσαν το σώμα και το μυαλό τους. Ο καιρός ήταν άστατος και είχαμε μικρά παράθυρα για να γίνει η σκηνή. Οπότε, ανεβαίναμε στον ουρανοξύστη κάθε νύχτα, γύρω στις 3 το πρωί. Βάζαμε τα πάντα στα ασανσέρ, όλο τον εξοπλισμό και προσευχόμασταν και περιμέναμε. Ήταν σαν προσκύνημα.
Η εξέλιξη της σκηνοθεσίας της
Έχω εξελιχθεί ως άνθρωπος και καλλιτέχνιδα, έχω γίνει πιο άνετη με την αβεβαιότητα, άρχισε μάλιστα να μου αρέσει. Ο ήλιος είναι ο πιο αβέβαιος τρόπος για να φωτίσεις μία ταινία. Είναι τόσο απρόβλεπτος. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου δώσει. Στην αρχή, με τρομοκρατούσε. Μετά γνώρισα τον διευθυντή φωτογραφίας Τζον Τολ που με έμαθε να αγαπώ τον ήλιο. Όταν ένας ηθοποιός κάνει μία στιγμή μαγική, μαζί με τον ήλιο, όλα δημιουργούν κάτι που δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Είναι ό,τι πιο συναρπαστικό. Οπότε, πάντα αναζητούμε, πάντα αλλάζουμε και αυτοσχεδιάζουμε. Στην καινούρια ταινία, δεν ήθελα να είμαι ακριβής, ήθελα να παίξω με την ενέργεια του αυτοσχεδιασμού.
Συνοπτικά
Η τριλογία του The Matrix ήταν το ορόσημο της καριέρας μας με την Λίλι. Πάντα ψάχναμε ανθρώπους που νιώθουν ότι θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό, που αναζητούν την πρόκληση. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνιδα. Ωθώ τους άλλους στο να ανακαλύψουν πράγματα που δεν πίστευαν ότι μπορούν να κάνουν. Μαζί τους ανακαλύπτω κι εγώ πράγματα που δεν ήξερα ότι μπορώ να κάνω.
Κιάνου Ριβς (Νίο/Τόμας Άντερσον)
Η συνέχεια του Νίο και της Τρίνιτι
Η Λάνα είχε μία ακόμα ιστορία να πει, με επίκεντρο τον Νίο και την Τρίνιτι, την ερωτική τους ιστορία, κι αυτό με ενθουσίασε. Η Τρίνιτι και ο Νίο για μένα εκπροσωπούν την ενότητα. Συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Όταν υποδύομαι τον χαρακτήρα και συνεργάζομαι με την Κάρι-Αν, ξεπερνάμε τους εαυτούς μας. Είναι κάτι μεγάλο…
Το σενάριο
Όταν διάβασα το The Matrix Resurrections, ο Μορφέας δεν ήταν ο ίδιος Μορφέας, ο Τόμας Άντερσον δεν ήταν ο ίδιος Τόμας Άντερσον, η Τρίνιτι ήταν η Τίφανι. Για τον Μορφέα, το ταξίδι που κάνει ο χαρακτήρας είναι πολύ διαφορετικό και η σχέση με τον Νίο είναι πολύ διαφορετική. Η Λάνα έγραψε πολύ πλούσιους ρόλους.
Η εξέλιξη της Λάνα
Η καλλιτεχνική εξέλιξη της είναι εκπληκτική. Ενδιαφέρεται περισσότερο για το φυσικό φως, γίνεται ένα με την κάμερα και αποτυπώνει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Φυσικά υπάρχει ακόμα προετοιμασία και πρόβα. Τώρα, όμως, αυτοσχεδιάζει πολύ περισσότερο.
Δουλεύοντας ξανά με την Κάρι-Αν Μος
Είχαμε κρατήσει επαφή με την Κάρι-Αν. Όταν πρωτοδούλεψα μαζί της δεν είχε σύζυγο, ούτε τρία παιδιά. Νιώθω ευγνώμων για όσα μοιραστήκαμε και για το γεγονός ότι τη συναντώ ξανά. Έχουν αλλάξει πολλά, αλλά είναι ο ίδιος κουλ άνθρωπος. Έχουμε σκηνές που η Τίφανι και ο Τόμας πίνουν ένα καφέ μαζί, για εμάς είναι πολύ συναισθηματικές. Μας έφερναν δάκρυα στα μάτια.
Για τις σκηνές μάχης
Είχε ενδιαφέρον να δούμε τι θα έκανε ο Τόμας Άντερσον 20 χρόνια μετά. Φυσικά, δεν είναι στο στυλ του John Wick και η Λάνα το φρόντισε αυτό. Προχωρήσαμε οργανικά από εκείνο το σημείο που αφήσαμε τον χαρακτήρα. Δούλεψα με τον ίδιο εκπαιδευτή που είχαμε στην τριλογία. Δούλεψα και με τον προπονητή που είχα στο John Wick. Ήταν ωραία που είχα την ανατολίτικη και τη δυτική προσέγγιση στις σκηνές μάχης.