Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου πρωταγωνιστεί στο “Τελευταίο σημείωμα”

Ο εξαίρετος Κωνσταντίνου υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας  Ναπολέοντα Σουκατζίδη.

Ο Σουκατζίδης γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας το 1909 και μεγάλωσε στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου Κρήτης, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια του μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Απόφοιτος της Ανώτατης Εμπορικής, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος, κομμουνιστής, πρόεδρος του σωματείου εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου. Για τη συνδικαλιστική του δράση, η μεταξική δικτατορία τον έστειλε σε εξορίες και φυλακές. Κρατούμενος χωρίς διακοπή από το 1936 έως το τέλος της ζωής του το 1944.

Πέρασε από τον Αϊ Στρατή, την Ακροναυπλία, τις φυλακές Λαρίσης, το Χαϊδάρι.

Καλλιεργημένος, μορφωμένος και πολύγλωσσος, μιλούσε πέντε γλώσσες. Γνώστης και της γερμανικής, στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου ήταν διερμηνέας.

Την Πρωτομαγιά του 1944 ο Γερμανός Διοικητής του Χαϊδαρίου Καρλ Φίσερ του πρότεινε να του χαρίσει τη ζωή υπό τον όρο να εκτελεστεί άλλος κρατούμενος στη θέση του. Ο Σουκατζίδης αρνήθηκε, ακολούθησε τους 199 συντρόφους του ως τον τοίχο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής.

Στο «Τελευταίο Σημείωμα» τον Σουκατζίδη υποδύεται ο ηθοποιός Ανδρέας Κωνσταντίνου («Ουζερί Τσιτσάνης», «Όχθες», «Μικρά Αγγλία»), συμπτωματικά Ηρακλειώτης και αυτός. Ψιλόλιγνος, αδυνάτισε κι άλλο, έφεξε για να είναι πειστικός κρατούμενος της Κατοχής.

Ξεσκόνισε και βελτίωσε τα γερμανικά του με δάσκαλο, το απαιτούσε ο ρόλος του διερμηνέα. Διάβασε με ζήλο ένα σωρό βιβλία, από το «Χαϊδάρι» του φυλακισμένου τότε εκεί γιατρού Αντώνη Φλούντζη έως το «Ο Τόπος του Εγκλήματος – Γερμανία η ανοίκεια πατρίδα» του γερμανού ψυχιάτρου – ψυχαναλυτή Titus Milech (Εκδόσεις Επιλογή/Θύραθεν). Είχε συνεχώς μαζί του το λεύκωμα με τα τελευταία σημειώματα μελλοθάνατων.

Διάβασε ποιήματα, άκουσε τραγούδια της εποχής, μίλησε με κόσμο που γνώριζε κάτι για κάποιον από τους 200, που είχε οικογενειακές εμπειρίες από την Κατοχή.

Διαβάστε   Το τελευταίο σημείωμα

Στα γυρίσματα του θαλάμου καθόταν συχνά στο ράντσο του με ένα βιβλιαράκι στα χέρια, «Κρητικές Μαντινάδες» έκδοση του 1933 της εκπαιδευτικού και αγωνίστριας με το μοιραίο τέλος στον εμφύλιο, Μαρίας Λιουδάκη.

Η Μαρία, μεγάλη αδελφή της αρραβωνιαστικιάς του Σουκατζίδη, Χαράς, στον πρόλογο του βιβλίου ευχαριστεί πολύ το μικρό φιλοπρόοδο παιδάκι Ναπολέοντα Σουκατζίδη που τη βοήθησε συλλέγοντας τις καλύτερες μαντινάδες.