“Οι Ρυθμιστές”: Προσωπικό συμφέρον ή προσωπική θυσία;..

Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός

Ο Ντέιβιντ, ένας νεαρός υποψήφιος γερουσιαστής, ερωτεύεται παράφορα την πανέμορφη μπαλαρίνα μοντέρνου χορού, Ελίς.  Η αναπάντεχη παρουσία κάποιων μυστηριωδών αγνώστων, όμως, θα παίξει καταλυτικό ρόλο στη σχέση του νεαρού πολιτικού με την εύθραυστη χορεύτρια.  Οι μυστηριώδεις άνδρες προσπαθούν να τους κρατήσουν με κάθε τρόπο χωριστά. Αυτοαποκαλούνται «Ρυθμιστές» και υποστηρίζουν ότι βρίσκονται στην υπηρεσία της «Μοίρας», η οποία θεωρεί ότι οι δύο νέοι δε θα έχουν κοινό μέλλον. Ο Ντέιβιντ είναι αποφασισμένος  να μην  ακολουθήσει τις προσταγές της «Μοίρας» και των «ρυθμιστών», και να κρατήσει τον έρωτά του-πάση θυσία-ζωντανό …

Ρομαντικό θρίλερ φαντασίας, που βασίζεται στο σύντομο διήγημα του Φίλιπ Ντικ «The adjustment team». Το φιλμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος έρωτα». Ο σκηνοθέτης Τζορτζ Νόλφι διαχειρίζεται τη ρομαντική ιστορία αγάπης θέτοντας τα θέματα της προσωπικής επιλογής, της τυχαιότητας και των «ρυθμίσεων» του πεπρωμένου και της μοίρας στα γεγονότα της ζωής. Είναι η ζωή μας μια σειρά από τυχαία γεγονότα, «σερβιρισμένα» με γαρνιτούρα ελεύθερης επιλογής ή μήπως υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη που διευθύνει, ρυθμίζει και διεκπεραιώνει τα πάντα;

Τα ερωτήματα είναι προφανή και απλοϊκά και εκφράζονται από την απαρχή της παρουσίας του ανθρώπου στον πλανήτη. Η κινηματογραφική απόδοση αυτών των φιλοσοφικών ερωτημάτων περνάει μέσα από το ρομάντζο της σχέσης των δύο νέων. Η έλξη μεταξύ τους είναι ακατανίκητη. Η χημεία ανάμεσά τους προκαλεί αλλαγές στις προσωπικότητές τους. Οι ξέχωρες ζωές τους δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες με πριν. Το τέλος για τους δύο ερωτευμένους φαντάζει προδιαγεγραμμένο, παρά τα ανυπέρβλητα εμπόδια που τους βάζουν οι ρυθμιστές. Αυτοί οι δύο, ότι και να κάνει η «μοίρα», είναι δεδομένο, ότι πρέπει να είναι μαζί, γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλο!

Διαβάστε   Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ για τον Στίβεν Σπίλμπεργκ: "Αυτό δεν είναι το παιδάκι που έκανε την ταινία με το ψάρι;.."

Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι πιο δυνατό. Μπορεί η προσωπική ευτυχία, η προσωπική ολοκλήρωση ενός ανθρώπου να προηγείται σε σχέση με αυτά τα σπουδαία πράγματα για τα οποία είναι ταγμένος από τη «μοίρα» να προσφέρει στους συνανθρώπους του. Μπορεί ένας άνθρωπος με εκπληκτικά χαρίσματα να αγνοήσει τον έρωτα της ζωής του και να «θυσιάσει» την προσωπική του ευτυχία για να προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο; Προσωπικό συμφέρον ή προσωπική θυσία;

Ο Τζορτζ Νόλφι, στην πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, βασίστηκε σε όλα αυτά τα πανάρχαια διλήμματα και την πανέξυπνη (μα όχι) πρωτότυπη ιδέα, και εξελίσσει αυτό τον δυνατό έρωτα αναπτύσσοντας σταδιακά ένα σασπένς και ένα κλίμα αγωνίας που-όμως ποτέ-δεν φτάνει στο maximum της έντασης. Ο Νόλφι προτιμά να το κρατάει σε χαμηλά επίπεδα– ή ίσως δεν ξέρει πώς να το εκτοξεύσει – εκμεταλλευόμενος το love story μεταξύ των εκπληκτικών Ματ Ντέιμον και Έμιλι Μπλαντ. Ακόμα και η παρουσίαση της μοντέρνας Νέας Υόρκης (αυτής της πολύβουης μεγαλούπολης με τους έντονους ρυθμούς), είναι πλήρως εναρμονισμένη με το κυρίαρχο ρομάντζο. Η-γκρίζων τόνων-Νέα Υόρκη, η «αρχιτεκτονική μιζανσέν» της ταινίας (το εύρημα με τις πόρτες που οδηγούν σε απρόβλεπτα μέρη είναι εκπληκτικό και παραπέμπει στον «Ανδαλουσιανό Σκύλο» του Λουίς Μπουνιουέλ) και οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού ζεύγους  εμπλέκουν συναισθηματικά το θεατή, χωρίς όμως να τον οδηγούν στην κλιμάκωση των διλημμάτων μέσω του σασπένς.

 

 

Οι Ρυθμιστές (The Adjustment Bureau, 2011)

Σκηνοθεσία: George Nolfi

Ηθοποιοί: Matt Damon, Emily Blunt, Anthony Mackie, John Slattery

Διάρκεια: 106΄

Η ταινία είναι διαθέσιμη για streaming από το Netflix

Διαβάστε   "Painkiller": Η απαρχή και οι συνέπειες της κρίσης των οπιοειδών στην Αμερική σε μια μίνι σειρά από το Netflix