«Άσε το Κακό να μπει»: ο υπαρκτός συναισθηματικός ρεαλισμός των βρικολάκων…

Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός

Ο Όσκαρ είναι δώδεκα χρονών και μεγαλώνει στη Σουηδία το 1982. Είναι παιδί χωρισμένων γονιών, μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα του, βλέπει σπάνια τον πατέρα του, που μοιάζει να μην ενδιαφέρεται και τόσο για την ανατροφή του, στο σχολείο είναι δακτυλοδεικτούμενος και γίνεται εύκολος στόχος για τους συμμαθητές του που εκτονώνονται βίαια πάνω του. Ο Όσκαρ κλείνεται στον εαυτό του και μαζεύει την οργή του. Τα πράγματα όμως αλλάζουν, όταν γνωρίζει το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Η Έλι, συνομήλική του είναι απόμακρη, μοναχική κι ενδιαφέρουσα, τον ακούει και περνά ώρες μαζί του. Ο Όσκαρ καταλαβαίνει γρήγορα πως η Έλι είναι βαμπίρ, που ευθύνεται για μια σειρά μυστήριων φόνων στην περιοχή.

Αυτή η υπέροχη ταινία του 2008 αξιοποίησε με τον καλύτερα δημιουργικό τρόπο τις βαμπιρικές κινηματογραφικές διδαχές σε συνδυασμό με την σπουδαία καλλιτεχνική έκφραση. Το Άσε το Κακό να μπει ανατρέπει τις συμβάσεις ακολουθώντας τις! Δεν θα δείτε σκηνές σαν αυτές που βλέπουμε σε συμβατικές αμερικάνικες ταινίες του είδους. Η ταινία είναι τρομαχτική μέσα από τα άηχα πλάνα και τα εκφραστικά-ανέκφραστα πρόσωπα των δύο προβληματικών παιδιών. Ο δωδεκάχρονος Όσκαρ είναι έξυπνος με αγγελικό πρόσωπο και μοναχικός με αποτέλεσμα να «προκαλεί» τους μάγκες του σχολείου. Η Έλι, η μαυρομαλούσα και χλωμή προέφηβη βρικόλακας είναι θλιμμένη και βουτηγμένη μέσα στην ρουτίνα της απελπισίας της. Έρχονται κοντά, γίνονται φίλοι και από εκεί και μετά οι κινηματογραφικές βαμπιρικές συμβάσεις παίρνουν τον δρόμο τους καθώς εξελίσσεται η ταινία. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες σκιαγραφούνται με λεπτομέρεια και μαζί τους αποκτούν υπόσταση και οι περιφερειακοί ήρωες: η μαμά και ο μπαμπάς του Όσκαρ και ο Χάκαν ο άντρας που φροντίζει την Έλι. Η ζωή(;) για τα δύο παιδιά γίνεται όλο και καλύτερη καθώς μεγαλώνει η φιλία τους. Ο τρόμος δεν στηρίζεται στις αιματοβαμμένες σκηνές αλλά στον υπαινιγμό και στην υποβλητικότητα των εικόνων και των σιωπηλών πλάνων. Η αργή εξέλιξη της ιστορίας είναι σίγουρο ότι θα ενοχλήσει πολλούς θεατές. Επίσης, θεωρώ δεδομένο ότι αυτοί που έχουν… «τραφεί» με τους Αμερικάνους βαμπίρ των ουρλιαχτών και του σπλάτερ θα απογοητευτούν και ίσως καταφύγουν σε κάποιο άλλη mainstream… streaming επιλογή! Αυτό δε μειώνει καθόλου την αξία αυτού του χαμηλού προυπολογισμού, αριστουργηματικού, «διαφορετικού» θρίλερ τρόμου που αποδεικνύει πως ακόμα και οι βρικόλακες μπορούν να κινηματογραφηθούν με «υπαρκτό συναισθηματικό ρεαλισμό»…

Διαβάστε   Συνέντευξη με τον δημιουργό του «La casa de papel», Άλεξ Πίνα

 

Άσε το Κακό να μπει (Let the right one in, 2008)

Σκηνοθεσία: Τόμας Άλφρεντσον

Ηθοποιοί: Κάρε Χέρερμπραντ, Λίνα Λεάντερσον, Περ Ρανάρ, Χένρι Νταλ

Διάρκεια: 114΄