Του Νίκου Αρτινού
Μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα στα παγωμένα βουνά της Αλάσκας, μα ομάδα σκληροτράχηλων εργατών θα έρθει αντιμέτωπη με τον απόλυτο κίνδυνο. Η παγωνιά και τα τραύματα τους από το ατύχημα είναι τα λιγότερα που θα πρέπει να τους απασχολούν, καθώς μια αγέλη πεινασμένων λύκων που παρακολουθεί την κάθε τους κίνηση, είναι έτοιμη να τους κατασπαράξει. Ο χρόνος τους περιορισμένος και τα εφόδια τους λίγα. Όμως η δύναμη ψυχής και οι ηγετικές ικανότητες του αρχηγού τους, Ότγουεϊ, είναι τα μόνα όπλα που έχουν για να αντιμετωπίσουν τη φονική επίθεση των «γκρίζων δολοφόνων»…
Το κάλεσμα της άγριας φύσης είναι ακατανίκητο. Ειδικά, όταν η άγρια φύση δεν αφήνει περιθώρια επιλογής στους ανθρώπους. Τότε, η επιβίωση ως μόνη δυνατότητα επιλογής αφήνεται στο απελευθερωτικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης και ο φόβος του ενστίκτου εγκαταλείπεται λυτρωτικά πίσω σε μια οργανωμένη και πολιτισμένη κοινωνία όπου υπάρχουν νόμοι, κανόνες και αρχές.
Στην ταινία του Τζο Κάρναχαν, η ομάδα των επιζώντων του αεροπορικού δυστυχήματος μετατρέπεται σταδιακά σε αγέλη ανθρώπων, όπου κυριαρχούν τα ένστικτα. Το φιλμ είναι μια συναρπαστική περιπέτεια άγριας φύσης, όπου συνυπάρχουν η δράση, η ένταση και η αγωνιώδης ψυχογράφηση των χαρακτήρων. Κυρίαρχος της ανθρώπινης αγέλης ο Λίαμ Νίσον, οποίος από την αρχή της ταινίας είναι «Ένας αλλά Λύκος». Η μορφή του είναι επιβλητική και άγρια και δε δυσκολεύεται να γίνει αρχηγός της ομάδας. Αναπόφευκτα, ως αρχηγός της ανθρώπινης αγέλης ετοιμάζεται ν’ αντιμετωπίσει τον αρχηγό της αγέλης των λύκων. Όλα αυτά περιγράφονται σφιχτοδεμένα, με την βάρβαρη αγνότητα του λευκού τοπίου να δίνει τη θέση της στο πολύπλοκο ψυχογράφημα της μοναξιάς των αγελαίων ανθρώπων. Ο ρεαλισμός της φυγής μέσα στο δύσβατο χιόνι και η σταδιακή μετατροπή των κοινωνικών ανθρώπων σε αγελαία πλάσματα, και οι καταπληκτικές ονειρικές σκηνές, συνθέτουν την κινηματογραφική αφήγηση του Κάρναχαν. Μερικά επεισόδια είναι εξόχως εντυπωσιακά. Για παράδειγμα, όταν οι απειλούμενοι άνθρωποι σκοτώνουν τον πιο αδύναμο λύκο της αγέλης και στη συνέχεια τον «ψήνουν» και τον τρώνε με αγριότητα, η πράξη τους αυτή είναι πρόκληση σε πόλεμο. Η αγέλη των ανθρώπων μ’ αυτή τη «συλλογική» πράξη αμφισβητεί την κυριαρχία των λύκων μέσα στη δική τους περιοχή. Ο άνθρωπος γίνεται κτήνος και η λογική παραδίδει τα σκήπτρα στο ένστικτο.
Το φιλμ του Κάρναχαν είναι ένα από τα καλύτερα των ταινιών επιβίωσης. Ο Λίαμ Νίσον προσφέρει, ίσως, τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του. Κάνει το χαρακτήρα του Ότγουεϊ πραγματικά δικό του. Είναι ένας μοναχικός και πληγωμένος λύκος που αν, στην αρχή της ταινίας έχει αυτοκτονικές τάσεις, στο φινάλε θα δώσει την μάχη της επιβίωσης (αλλά και της επιβολής) ακούραστα και παθιασμένα. Παίρνει θάρρος από το ποίημα που έχει γράψει ο πατέρας του και που αποτελεί το μήνυμα της ταινίας του Κάρναχαν:
«Άλλη μια φορά στη μάχη. Στην τελευταία καλή μάχη που θα δώσω. Να ζήσω και να πεθάνω σήμερα…»
Αυτή τη μάχη δίνει ο Λίαμ Νίσον στο φινάλε της ταινίας. Προσοχή, μη βιαστείτε να κλείσετε τη συσκευή σας. Μετά τους τίτλους του τέλους, η ταινία συνεχίζεται με μία –μικρής διάρκειας-σκηνή όπου το φινάλε της «τελευταίας καλής μάχης» είναι ανοιχτό.
ΣΚΗΝOΘΕΣΙΑ : Τζο Κάρναχαν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Λίαμ Νίσον, Ντέρμοτ Μαλρόνι, Τζο Άντερσον, Φρανκ Γκρίλο, Τζέιμς Ντέιλ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 117΄