Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός
Ένα τηλεοπτικό συνεργείο ακολουθεί για ένα ολόκληρο βράδυ μια ομάδα πυροσβεστών σε ώρα υπηρεσίας. Στην πρώτη τους αποστολή καλούνται να σώσουν μια ηλικιωμένη γυναίκα, που έχει εγκλωβιστεί στο διαμέρισμά της. Εκείνη όμως τους επιτίθεται και τραυματίζει σοβαρά έναν από αυτούς. Στην προσπάθειά τους να βγουν από το κτίριο, διαπιστώνουν ότι έχει σφραγιστεί από τις αρχές κι εκείνοι- παγιδευμένοι πια- πρέπει να επιβιώσουν από έναν άγνωστο ιό που μετατρέπει τους ανθρώπους σε τέρατα…
Χωρίς αμφιβολία οι Ισπανοί κρατούν επάξια τα σκήπτρα της καλύτερης ευρωπαϊκής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Είναι κάτι που ξεκίνησε σταδιακά από τη δεκαετία του 2000 και φτάνει μέχρι σήμερα, με το Netflix να έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην Ιβηρική Χερσόνησο. Οι άνθρωποι δεν παίζονται με τίποτα και το αποδεικνύουν συνεχώς με κάθε καινούρια ταινία που παράγουν.
Ο ισπανικός κινηματογράφος μετά τον Αλμοδοβάρ, όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει αλλά ταυτόχρονα να αναδείξει ένα άλλο πρόσωπο, παράγοντας ταινίες που αφενός μεν απευθύνονται στο ευρύ κοινό αφετέρου δε, διαθέτουν καλλιτεχνική άποψη και υπόσταση. Επιπλέον οι Ισπανοί κατάφεραν να οδηγήσουν τα κινηματογραφικά είδη και κυρίως το θρίλερ τρόμου στις ρίζες του, τότε που η ατμόσφαιρα ήταν το πρώτο μέλημα του δημιουργού. Ο φόβος και η ανατριχίλα των ξεσπασμάτων του απρόσμενου, ποτέ δεν πέρασαν σε δεύτερη μοίρα για τους Ισπανούς οδηγώντας έτσι τους θεατές σε πρωτόγνωρα συναισθήματα ανασφάλειας, τρόμου και αγωνίας.
Το «Rec» ακολουθεί πιστά τις διάφορες συνταγές του είδους. Ο τρόμος του απεχθούς, του αφύσικου και του υπερφυσικού καταγράφονται από μια απλή κάμερα χωρίς εφέ, σάλτσες και ιλουστρασιόν περιτυλίγματα. Όλα είναι τόσο αληθοφανή, εξαιτίας της ερασιτεχνικής κινηματογράφησης που υποκρύπτει και υποκλέπτει το ρεαλισμό, την επιθετικότητα και την εκβιαστική αλήθεια του cinema verite ή του direct cinema, που χρησιμοποιείται από τους δημοσιογράφους-cameramen στην λήψη διαφόρων βίαιων επεισοδίων κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και συγκρούσεων. Στις περιπτώσεις αυτές, η κάμερα δε διστάζει να μπει στην βία των γεγονότων κάτι που κάνει και ο Πάμπλο ο εικονολήπτης του συνεργείου που, μαζί με την ρεπόρτερ Άνχελα, πατώντας το «rec» καταγράφουν αιματηρές εικόνες μέσα στο σφραγισμένο κτίριο. Στην αρχή της ταινίας και για δέκα λεπτά, περίπου, ο χρόνος κυλάει χαλαρά, σχεδόν βαρετά καθώς η κάμερα καταγράφει τη- χωρίς ενδιαφέρον- νυχτερινή βάρδια των ανδρών του πυροσβεστικού σταθμού. Από τη στιγμή όμως που η Άνχελα, ο Πάμπλο και οι δύο πυροσβέστες μπαίνουν στο παλιό κτίριο, οι θεατές ασφυκτιούν από τον αυξανόμενο τρόμο, καθώς ακολουθούν την ασθμαίνουσα κάμερα σε «κουνημένα» μονοπλάνα μέχρι την εξόχως τρομακτική σεκάνς του φινάλε και της τελικής λύσης. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το Rec είναι ένα από τα καλύτερα gore θρίλερ της παγκόσμιας κινηματογραφίας, το οποίο γυρίστηκε με λιγοστά μέσα και χρήματα, αλλά με περίσσια έμπνευση και πάθος. Το αρχικό Rec ακολουθήθηκε από τρεις ακόμα επιτυχημένες συνέχειες.
Rec (2007)
Σκηνοθεσία: Jaume Balagueró, Paco Plaza
Ηθοποιοί: Manuela Velasco, Ferran Terraza, Jorge-Yamam Serrano, Pablo Rosso
Διάρκεια: 85΄
Η ταινία είναι διαθέσιμη για streaming από τις Netflix και Amazon Prime Video