Του Νίκου Αρτινού
Το φιλμ περιγράφει την ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου κουρέα Σουίνι Τόντ ο οποίος πετσόκοβε τους λαιμούς των θυμάτων του και έπειτα με την βοήθεια της Μις Λάβετ, τεμάχιζαν τα πτώματα και τα σερβίριζαν ως κρεατόπιτες στους ανυποψίαστες πολίτες. Όλα αυτά περιγράφονται σε ένα μιούζικαλ που τοποθετεί την υπόθεσή του στο Λονδίνο του 19ου αιώνα και με το Τζόνι Ντεπ να αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το πολύπλευρο ταλέντο του. Ο σπουδαίος ηθοποιός είναι τελικά και σπουδαίος τραγουδιστής! Η περσόνα του Τζόνι Ντεπ κυριαρχεί στο φιλμ καθιστώντας το συναρπαστικό ενώ εξελίσσει το είδος του οπερετικού μιούζικαλ ένα επίπεδο πιο πάνω.
Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο Στιβεν Σόντχάιμ, που έκανε πρεμιέρα στο Μπροντγουέη με πρωταγωνιστές τους Λεν Καριού και Άντζελα Λάνσμπερι. Ο Μπαρτον με την βοήθεια του κινηματογραφιστή Ντάριους Βόλσκι, τα κοστούμια του Κόλιν Άτγουντ, τα τραγούδια του Στίβεν Σοντχάιμ και την χαρισματική υποκριτική του Τζόνι Ντεπ σκηνοθετεί μια ταινία «δημιουργού», ουσιαστική με εικαστικές προσεγγίσεις και πάνω απ’ όλα κατανοητή στο ευρύ κοινό. Ο Τιμ Μπάρτον προσφέρει ένα σκοτεινό, μακάβριο, αιματηρό gran giniol φιλμ με μαύρο χιούμορ περιγράφοντας μια τρομερή προσωπική ιστορία εκδίκησης ή οποία όμως παίρνει κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαστάσεις.
Ο Σουίνι Τοντ είναι η αντανάκλαση της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο άνθρωπος, κακά τα ψέματα, παρά τον «εξανθρωπισμό» του και τελικά τον διαχωρισμό του από τα υπόλοιπα ζώα, ως «έλλογο και ευγενές» ον ποτέ δεν έπαψε να είναι υπόδουλος των ζωωδών ενστίκτων του. Ο Μπάρτον υποστηρίζει ότι όσο πιο πλούσιος και ισχυρός είσαι τόσο πιο αποκτηνωμένος γίνεσαι. Στο φιλμ ο αρχιδικαστής Τέρπιν χρησιμοποιώντας την εξουσία του καταστρέφει τον νεαρό κουρέα Μπάρκερ στέλνοντάς τον άδικα στη φυλακή. Κρυφός σκοπός του δικαστή είναι να αλώσει σεξουαλικά και ηθικά την όμορφη γυναίκα του κουρέα κάτι που καταφέρνει με χαρακτηριστική ευκολία για έναν πλούσιο. Όταν μετά από πολλά χρόνια ο Μπάρκερ επιστρέφει, αλλάζει το όνομά του σε Σουίνι Τόντ και αντιδρά ενστικτωδώς: γίνεται κτήνος πετσοκόβοντας τους εκπροσώπους της λεγόμενης καλής κοινωνίας με συνέπεια χωρίς οίκτο και χωρίς εξαίρεση. Τα ένστικτα αποθεώνονται όταν η μις Λόβετ γίνεται ανάρπαστη φτιάχνοντας ξαφνικά τις καλύτερες κρεατόπιτες. Οι άνθρωποι τις απολαμβάνουν και ακούσια γίνονται κανίβαλοι. Σημασία όμως έχει ότι το απολαμβάνουν…
Το φιλμ στο τέλος γίνεται μια πολιτική αλληγορία που υποστηρίζει ότι μόνο με μακελειό μπορεί ο «κοσμάκης» να αντιμετωπίσει τους παρασιτικούς πλούσιους εξουσιαστές. Το ξυράφι γίνεται ιδεολογικό φονικό εργαλείο και το αίμα ρέει άφθονο μεταμορφώνοντας την ψυχαγωγική ταινία του Μπάρτον σε συναρπαστική ιμπρεσσιονιστική εικονογράφηση. Η θέαση του φιλμ είναι απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος, το καστ είναι εξαιρετικό (αξιομνημόνευτη η ολιγόλεπτη εμφάνιση του Σάσα Μπάρον Κοέν, του γνωστού Μπόρατ) και θεωρώ ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του Τιμ Μπάρτον. Η ταινία κέρδισε πολλά βραβεία, όπως τη Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη ταινία – μουσική ή κωμωδία, τη Χρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Ηθοποιό σε Κινηματογραφική Μουσική ή Κωμωδία και το Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης. Η Κάρτερ ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη ηθοποιό σε Κινηματογραφική Μουσική ή Κωμωδία, και ο Ντεπ ήταν επίσης υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ για τον καλύτερο ηθοποιό. Παρόλο που δεν ήταν μια εξαιρετική οικονομική επιτυχία στις Η.Π.Α., είχε καλές επιδόσεις παγκοσμίως και έχει δημιουργήσει ένα άλμπουμ soundtrack και διάφορες εκδόσεις DVD
Sweeney Todd: Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ (2007)
Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον
Ηθοποιοί: Τζόνι Ντεπ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Κρίστοφερ Λι, Άλαν Ρίκμαν, Τίμοθι Σπολ
Διάρκεια: 117΄