Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός
Η νεαρή Κρίστεν αντιμετωπίζει με απορία και ανησυχία τη μεταφορά της στο θάλαμο μιας ψυχιατρικής κλινικής. Διαπιστώνει πως είναι γεμάτη εκδορές και μώλωπες, ενώ δεν μπορεί να θυμηθεί πώς κατέληξε εκεί. Μαζί της βρίσκονται άλλες τέσσερις κοπέλες, οι οποίες ούτε κι αυτές μπορούν να δώσουν τις απαντήσεις που αναζητά…
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Τζον Κάρπεντερ «ανασχημάτισε» πριν από δέκα χρόνια τον εαυτό του με νοσταλγία και, πάνω απ’ όλα, με αξιοπρέπεια. Κρίμα που από τότε επέλεξε να απέχει από την σκηνοθεσία. Ο Θάλαμος του Τρόμου είναι ένα δυνατό και αρκετά «τρομώδες» θρίλερ, που βασίζεται στα γνωστά «καρπεντερικά» κλισέ. Η ηρωίδα βρίσκεται συνεχώς σε έναν-αυξανόμενης έντασης-κίνδυνο, ο οποίος επίσης οδηγεί το θεατή σε μια διαρκή ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Ο κίνδυνος προέρχεται από μια απόκοσμη οντότητα, της οποίας η προέλευση καλύπτεται από πυκνό μυστήριο. Η προέλευση της οντότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις παρουσίες των τεσσάρων κοριτσιών. Η ώσμωση μεταξύ τους είναι τρομαχτική και δημιουργεί σύγχυση και θανάσιμη ανασφάλεια. Ο Κάρπεντερ αισθάνεται μια χαρά γυρίζοντας αυτή την ταινία και προσφέρει φοβερές στιγμές αυθεντικής κλειστοφοβίας, θυμίζοντας στους θεατές τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Η αφήγηση δεν αφήνει το θεατή να πάρει ανάσα, κάτι που ενισχύεται από το υποβλητικό soundtrack (το έγραψε ο ίδιος ο Κάρπεντερ) και την ευπρεπή ερμηνεία της πανέμορφης πρωταγωνίστριας Άμπερ Χερντ. Βέβαια, σε καμιά περίπτωση η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη. Το φιλμ θυμίζει έντονα ταινίες όπως το «Νησί των Καταραμένων» του Μάρτιν Σκορσέζε ή το «Ταυτότητα» του Τζέημς Μαγκόλντ.
Πέρα από τις τρομολαγνικές εμμονές του στη θεματική της ιστορίας, ο Κάρπεντερ εξακολουθεί να υποστηρίζει την μπιμουβάδικη αισθητική, η οποία του προσέδωσε την ιδιότητα του auteur (δημιουργός). Η επιμονή του στην δημιουργία της ανεξάρτητης b-movie προσέγγισης του έδωσε, επίσης, μια τρομακτική αίσθηση ελευθερίας η οποία-κακά τα ψέματα-δεν υπάρχει όταν ο σκηνοθέτης-auteur κινείται μέσα στα πλαίσια της mainstream χολιγουντιανής βιομηχανίας. Η πρώτη του ταινία ήταν το φιλμ επιστημονικής φαντασίας «Dark Star» (1975), μια εργασία που έκανε όταν ήταν φοιτητής στη σχολή κινηματογράφου του Λος Άντζελες. Στη δεύτερη ταινία του «Ο Σταθμός 13 δέχεται επίθεση» (1976), ο Κάρπεντερ τιμά το μεγάλο του είδωλο τον σκηνοθέτη Χάουαρντ Χόκς δίνοντας ένα δυνατό φιλμ κλειστοφοβικής αγωνίας και έντασης. Το 1978, το θρίλερ τρόμου «Η Νύχτα με τις Μάσκες-Halloween», οδήγησε τον Κάρπεντερ στην απόλυτη καλλιτεχνική και εμπορική καταξίωση. Παρά τη μεγάλη του επιτυχία, ο Κάρπεντερ συνέχισε να δημιουργεί στο περιθώριο της βιομηχανίας γυρίζοντας κυρίως στη δεκαετία του ’80 και λιγότερο στη δεκαετία του ’90 εντυπωσιακές ταινίες: Η ομίχλη, Απόδραση από τη Νέα Υόρκη, Η απειλή, Κριστίν, Ο Πρίγκιπας του Σκότους, Ζουν ανάμεσά μας, Vampires, Ghosts of Mars.
Ο Θάλαμος του Τρόμου (The Ward, 2011)
Σκηνοθεσία: Τζον Κάρπεντερ
Ηθοποιοί: Άμπερ Χερντ, Ντανιέλ Πάναμπεϊκερ, Τζάρεντ Χάρις, Μάμι Γκάμερ, Λίντσι Φονσέκα
Διάρκεια: 88΄