Γράφει ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός
O ανέμελος και ανεύθυνος Μπριτ Ράιντ είναι γιος ενός μεγιστάνα των media στο Λος Άντζελες. Όταν όμως ο πατέρας του πεθαίνει από το τσίμπημα μιας μέλισσας, ο Μπριτ αναλαμβάνει τη διοίκηση του «Ημερήσιου Φύλακα», της εφημερίδας που αποτελεί τη «ναυαρχίδα» των επιχειρήσεων που κληρονόμησε. Παράλληλα, η γνωριμία του με τον χαρισματικό Κέιτο τον οδηγεί στη δημιουργία ενός ντουέτου μασκοφόρων ηρώων με σκοπό να πολεμήσουν το έγκλημα, μεταμφιεζόμενοι σε… εγκληματίες! Ο Μπριτ γίνεται ο εκδικητής Green Hornet και μαζί με τον Κέιτο δημιουργούν μια-άνευ προηγουμένου-αναστάτωση στον υπόκοσμο του Λος Άντζελες. Στη συντροφιά των Μπριτ και Κέιτο προστίθεται και η πανέμορφη Λενόρ Κέις, η οποία-χωρίς να το γνωρίζει-θα οδηγήσει τους δύο ήρωες στην τελική σύγκρουση με το μεγαλύτερο αφεντικό της Μαφίας, Μπέντζαμιν Τσαντνόφσκι…
Ο σκηνοθέτης Μισέλ Γκοντρί («Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού») προσπάθησε το 2011 να ανανεώσει θεματολογικά και έτσι να εμπλουτίσει ειδολογικά την αυστηρά κωδικοποιημένη κινηματογραφική υπερ-ηρωική μυθολογία. Πήρε, λοιπόν, ένα γνωστό τηλεοπτικό λαϊκό ανάγνωσμα της δεκαετίας του ’60 με κεντρικό χαρακτήρα τον μασκοφόρο ήρωα Green Hornet (σημαίνει «Πράσινη Σφήκα») και έφτιαξε μια, ενδιαφέρουσα μεν αδύναμη δε, παρωδία του είδους.
Καταρχάς, από την ταινία λείπει ένα βασικό χαρακτηριστικό του είδους. Αυτό του «ηρωικού χρέους» απέναντι στην κοινωνία. Ο υπερ-ήρωας, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του, λειτουργεί άλλοτε «θυσιαστικά» και άλλοτε ως ισχυρό πρότυπο (ίνδαλμα) για τους απλούς πολίτες. Είναι ταγμένος από τη μοίρα να τους «υπηρετεί και να τους προστατεύει» (βλ. Σούπερμαν και Σπάιντερμαν). Το «ηρωικό χρέος» είναι που γεννά τα όποια δραματουργικά διλήμματα που κινούν την ιστορία. Ο Μισέλ Γκοντρί αγνόησε το «ηρωικό χρέος» στην περίπτωση του Green Hornet και, ίσως, αυτό είναι το πιο δυνατό σημείο της αυτοπαρωδιακής διάθεσης που ακτινοβολεί η ταινία.
Ο Green Hornet-ή κατά κόσμο Μπριτ Ράιντ-είναι ένας κακομαθημένος υπερφυσικός μπέμπης που φοράει τη μάσκα επειδή …βαριέται. Δεν έχει κάποιο ισχυρό κίνητρο (π.χ. εκδίκηση) όπως στην περίπτωση του Μπρους Γουέιν («Μπατμαν»). Θέλει να σκοτώσει την ώρα του και να σπάσει πλάκα. Βέβαια, στην προσπάθειά του αυτή να πολεμήσει την ανία του, αναδεικνύεται ως ο καλύτερος «καρπαζοεισπράκτορας». Παρόλα αυτά, συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο και χαζοχαρούμενο νήπιο.
Αυτός είναι ο κεντρικός κορμός της ιστορίας και ο Γκοντρί επέλεξε τον Σεθ Ρόγκεν, τον πιο κατάλληλο ηθοποιό για τον ρόλο αυτό. Ο Ρόγκεν είναι, παράλληλα, συμπαραγωγός και συν-σεναριογράφος της ταινίας. Η αφήγηση της ταινίας-παρά την αυτοπαρωδιακή της διάθεση-διαθέτει θεαματικές σκηνές δράσης, ικανοποιητικό ρυθμό, πλούσια μέσα παραγωγής και δυνατό καστ. Της λείπει όμως το σφρίγος που διέκρινε το ανάλογης θεματικής φιλμ «Kickass». Το σφρίγος του «Kickass», ο Γκοντρί το έχει μετατρέψει σε έναν «πλαδαρό ενθουσιασμό», που ταιριάζει στο «phyzic» του Σεθ Ρόγκεν.
Ο Τζέι Τσου υποδύεται τον Κέιτο, ένα ρόλο που-στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και κατά την τηλεοπτική μεταφορά του Green Hornet-είχε ενσαρκώσει ο αξέχαστος Μπρους Λι. Η Κάμερον Ντίαζ, επίσης, αυτοπαρωδείται υποδυόμενη τη μεγαλοκοπέλα Λενόρ Κέιζ (η σκηνή όπου υποβάλλεται στη διαδικασία της συνέντευξης από τον Μπριτ Ράιντ, προκειμένου να προσληφθεί στην εφημερίδα του είναι από τις πιο αστείες της ταινίας). Αναξιοποίητος έμεινε –δυστυχώς!- ο σπουδαίος ηθοποιός Κριστόφ Βαλτζ, στο ρόλο του κακού Μπεντζαμιν Τσαντνόφσκι. Αφού, ο Μισέλ Γκοντρί προτίμησε να εστιάσει στο Σεθ Ρόγκεν παρά στο Βαλτζ.
The Green Hornet (2011)
Σκηνοθεσία: Μισέλ Γκοντρί
ηθοποιοί: Σεθ Ρόγκεν, Κάμερον Ντίαζ, Τζέι Τσου, Κριστόφ Βαλτζ, Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος, Ντέιβιντ Χάρμπορ, Τομ Γουίλκινσον
Διάρκεια: 120΄