Ο Μπιν, o μικρομαφιόζος μιας παρηκμασμένης επαρχιακής πόλης στην Κίνα, πέφτει θύμα μιας απόπειρας δολοφονίας, ενορχηστρωμένης από μια συμμορία λούμπεν νεαρών που θέλουν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία του. Η εσωστρεφής σύντροφος του Μπιν, η Κιάο, αποτρέπει την επικείμενη τραγωδία αλλά ένα παράνομο όπλο που βρίσκεται στην κατοχή της, την οδηγεί στην φυλακή για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
“Στη φαντασία μου, αυτή η γυναίκα, η Κιάο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πατρίδα μου, μια περιοχή εξόρυξης άνθρακα στη βορειοδυτική Κίνα. Ονομάστηκε Qiaoqiao (“Qiao” για συντομία) και ερωτεύτηκε έναν jianghu άντρα. Η αγάπη τους και το μαρτύριο που τη συνοδεύει θα ανοίξει την ιστορία. Μέχρι το 2006 είναι και οι δύο μεσήλικες και τότε εκείνος φεύγει για την περιοχή Τρία Φαράγγια. Τον ακολουθεί εκεί, αλλά η σχέση τους είναι ήδη διαλυμένη. Όλα όσα θα συμβούν από τότε έδωσαν ελευθερία στη φαντασία μου. Όταν κοιτάω πίσω στο χαρακτήρα της Zhao Tao στην ταινία Unknown Pleasures, βλέπω αγνότητα, απλότητα και άνευ όρων αγάπη. Ωστόσο, όταν κοιτάζω πίσω τους χαρακτήρες του Still Life, βλέπω πολυπλοκότητα, θλίψη και μια καταπίεση στο να δείχνεις τα αληθινά σου συναισθήματα. Ο χρόνος άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τα πράγματα, κι ο κινηματογράφος καταγράφει τον τρόπο αυτόν. Οι σκηνές αυτές με ενέπνευσαν να φανταστώ τι θα γίνει με αυτή τη γυναίκα – και τον άνδρα που αγαπούσε κάποτε – σήμερα.
Το ζευγάρι στην ταινία ζει στα περιθώρια της κοινωνίας. Επιζούν με την αμφισβήτηση του ορθόδοξου κοινωνικού κατεστημένου. Δεν ήθελα να τους υπερασπιστώ, αλλά να συναισθανθώ τη δύσκολή τους θέση. Μου θυμίζει με μερικούς τρόπους την πρώτη δεκαετία της δικής μου καριέρας, όταν ήταν επικίνδυνο να κάνεις ταινίες που εκφράζουν τον αληθινό εαυτό σου και την κοινωνία. Έτσι, έπεισα τον εαυτό μου να γράψω το σενάριο σαν να περιγράφω τα συναισθήματά μου: η χαμένη μου νιότη και η δική μου φαντασία για το μέλλον. Να ζεις, να αγαπάς και να είσαι ελεύθερος. Ξεκινάω με την Κίνα στην αρχή του 21ου αιώνα και κλείνω το 2018. Πάντα ενδιαφέρομαι για ιστορίες με μεγάλο χρονικό διάστημα: ο χρόνος παραμένει το μυστικό της ζωής, μέσα από ιστορίες και εμπειρίες.
Η λέξη jianghu «ανήκει» σε εκείνους που δεν έχουν σπίτι. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, βλέπουμε τις συγκρούσεις μεταξύ των αντίπαλων ομάδων του υποκόσμου Shanxi. Βλέπουμε επίσης την αίσθηση της κρίσης που έζησε η παλαιότερη γενιά στο πρόσωπο της νέας γενιάς. Και είναι μια ιστορία που βρίσκουμε σε έρημο τοπίο, σε κρύο καιρό, γύρω από τα παλιά ανθρακορυχεία. Το δεύτερο μέρος της ταινίας βρίσκεται στην περιοχή Τρία Φαράγγια στον ποταμό Yangtze, όπου τα φράγματα υπό κατασκευή θα εξαφανίσουν ολόκληρες πόλεις. Ο χαρακτήρας της Qiao αρχικά εξαπατήθηκε, όπως έχει γίνει και με άλλους: χρησιμοποιεί τις ικανότητες επιβίωσης που έμαθε στη φυλακή για να αντέξει στο περιθωρίο αυτής της κοινωνίας. Το τελευταίο μέρος μας επιστρέφει στο Shanxi, όπου ο Bin ξεκινάει για ένα νέο ταξίδι ακριβώς επειδή αυτός χρειάζεται το jianghu – τα μέρη που φέρουν το εσωτερικό του δράμα στη ζωή.
Υπάρχει μια θέση στην ταινία στην οποία δεν μπαίνει ποτέ η Qiao, και αυτό είναι το Xinjiang στην βαθιά βορειοδυτική Κίνα. Ίσως ο καθένας μας να έχει ένα τέτοιο μέρος, ένα μέρος που ποτέ δεν φτάνουμε, όχι επειδή είναι πολύ μακριά, αλλά επειδή είναι τόσο δύσκολο για να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους συναισθηματικούς δεσμούς μας, από τις αγάπες, τις μνήμες και τις ρουτίνες που μας εμποδίζουν να πετάξουμε μακριά. Αυτοί οι δεσμοί είναι σαν τη βαρύτητα που μας συνδέει με αυτόν τον πλανήτη και μας εμποδίζει να βγούμε στο διάστημα. Μια συναισθηματική βαρύτητα μας καθορίζει μέσα σε κοινωνικές σχέσεις και αυτό καθιστά αδύνατο να περπατάμε ελεύθεροι. Και όταν αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε, το αποτέλεσμα αντανακλά την αξιοπρέπειά μας.”
Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη Ζία Ζανγκέ
Ο Ζία Ζανγκέ σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Πεκίνου και είναι από τις ηγεμονικές μορφές της αποκαλούμενης «6ης Γενιάς» των κινέζικου κινηματογράφου, συνεχιστής της «5ης Γενιάς» των Ζανγκ Γιμού και Τσεν Κάικγε. Η ταινία του Ακίνητες ζωές κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα Καλύτερης Ταινίας στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2006. Το φιλμ Αίσθηση Αμαρτίας απέσπασε το βραβείο σεναρίου στις Κάννες το 2013 για την τολμηρή κοινωνική ακτινογραφία μιας χώρας που αλλάζει ραγδαία.
Η κινεζική ταινία Οι στάχτες μιας Αγάπης του Ζία Ζανγκέ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών.
Οι Στάχτες μιας Αγάπης (Ash Is Purest White)
Σκηνοθεσία: Jia Zhangke
Πρωταγωνιστούν: Zhao Tao, Liao Fan, Xu Zheng, Casper Liang
Διάρκεια: 141′
Η ταινία θα προβάλλεται στους κινηματογράφους “‘Αστυ” και “Πτί Παλαί” από την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018