Έρωτας, (μοιραίες) επιλογές, πεπρωμένο…

Του Νίκου Αρτινού

Ιράκ, εμπόλεμη περιοχή. Ύστερα από μια μάχη, ο Λόγκαν, ένας νεαρός αμερικανός πεζοναύτης βρίσκει στο έδαφος την φωτογραφία μιας όμορφης κοπέλας. Η κίνησή του να σηκώσει την φωτογραφία, του σώζει την ζωή αφού, λίγα δευτερόλεπτα μετά, πέφτει μια εχθρική οβίδα στο σημείο που στεκόταν. Ο Λόγκαν θεωρεί σημαδιακό το γεγονός και βάζει ως σκοπό της ζωής του να επιστρέψει στις ΗΠΑ και να αναζητήσει την κοπέλα της φωτογραφίας…

Ο υπερεπιτυχημένος συγγραφέας Νίκολας Σπαρκς («Το Ημερολόγιο») είναι ο συγγραφέας του μυθιστορήματος «Ο Τυχερός» (έτσι μεταφράζεται ο πρωτότυπος τίτλος «The Lucky One»), το οποίο μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον σκηνοθέτη Σκοτ Χικς. Είναι γνωστό το στυλ συγγραφής του Σπαρκς. Μια σειρά γεγονότων αλληλεπίδρασης τυχαίων (μοιραίων) γεγονότων, προσωπικών επιλογών  και (ενστικτωδών ή έλλογων) παρορμήσεων, κινητοποιούν μελοδραματικές ιστορίες αγάπης και αιωνίων ερώτων. Ο Σπαρκς είναι «μανούλα» στην (παρά)λογοτεχνική αφήγηση αυτών των ιστοριών, με αποτέλεσμα την εύκολη και ανέξοδη συγκίνηση, μετά πολλών δακρύων. Οι ευαίσθητες-κυρίως γυναικείες-ψυχές ανέδειξαν τον Σπαρκς ως έναν από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς στον κόσμο. Και «Ο Τυχεράκιας» ακολουθεί την ίδια βασική προβλέψιμη-και γι’ αυτό, ίσως ανόητη- συνταγή χωρίς να τολμά να ξεφύγει σε πιο πρωτότυπα μονοπάτια.

Δεν ξέρω αν οι ιστορίες του Σπαρκς είναι αυτοβιογραφικές. Πάντως, μελετώντας το βιογραφικό του, ο τύπος αυτός φαίνεται να εκπροσωπεί τον μέσο αμερικάνο, οποίος κυνηγώντας το «αμερικάνικο όνειρο», τελικά καταλήγει να το εκπληρώσει. Η περίπτωσή του είναι εκνευριστικά… αμερικάνικη!  Γεννήθηκε στην Ομάχα της Νεμπράσκα, στις 31 Δεκεμβρίου 1965. Στα οκτώ του χρόνια εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια. Έγραψε το πρώτο του (αδημοσίευτο) μυθιστόρημα το καλοκαίρι του 1985, σε ηλικία 20 χρόνων. Πέντε χρόνια αργότερα, έχοντας δουλέψει ως μεσίτης ακινήτων, σερβιτόρος και πωλητής οδοντιατρικών εργαλείων, κατάφερε να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο σε συνεργασία με τον ολυμπιονίκη Μπίλι Μιλς. Το 1994, στα 28, έγραψε μέσα σε έξι μήνες το μυθιστόρημα «Το Ημερολόγιο». Εκδόθηκε το 1996 κι ακολούθησαν τα «Χαμένες Αγάπες» (1998), «Ένας Απρόσμενος Έρωτας / A Walk to Remember» (1999), «The Rescue» (2000), «A Bend in the Road» (2001), «Nights in Rodanthe» (2002), «Όταν Ήρθε ο Έρωτας» (2003), «Πρόταση Γάμου» (2003), «Three Weeks with my Brother» (2004), «True Believer» (2005) και «At First Sight» (2005). Όλα έγιναν αμερικανικά και παγκόσμια best sellers και μεταφράστηκαν σε πάνω από 35 γλώσσες, ενώ πολλά από αυτά έγιναν κινηματογραφικές εμπορικές επιτυχίες, μετατρέποντας τα μυθιστορήματα του Νίκολας Σπαρκς σ’ ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία του Χόλιγουντ!

Διαβάστε   "Ελεύθερο Θέμα": ο Χρήστος Δεληγιάννης (πρωτότυπη μουσική) και ο Χρήστος Γούσιος (σχεδιασμός ήχου) μιλούν για το μουσικό σύμπαν της ταινίας

Αν και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τα (μυθιστορηματικά) γεγονότα είναι απλοϊκός, ο Σπαρκς καταφέρνει να προσδώσει ένα minimum αφηγηματικό ενδιαφέρον  καθώς και ένα διαχρονικά προσδόκιμο υπαρξιακό κίνητρο στους ήρωες του. Η ζωή τελικά, σαν άθροισμα γεγονότων και στιγμών, είναι αποτέλεσμα τυχαίων (μοιραίων) ραντεβού ή αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών; Με πιο απλά λόγια, ο άνθρωπος «προγραμματίζει» την ζωή του ή υπάρχει κάποιο αόρατο χέρι που κινεί τα νήματα και καθορίζει τις μεταβλητές της εξίσωσης;

Διαβάζοντας τις νουβέλες του Σπαρκς και στη συνέχεια βλέποντας τις σινεματικές τους μεταφορές, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η εξίσωση της ζωής άλλοτε καθορίζεται από τα αξεπέραστα μοιραία γεγονότα και άλλοτε από τις προσωπικές μας επιλογές. Μπορεί ένα τυχαίο γεγονός (ακόμα και ένα παραστράτημα μερικών βημάτων) να αποδειχθεί ως το γεγονός εκείνο που θα μας οδηγήσει σε άλλου είδους επιλογές ζωής.

Αυτό συμβαίνει και στον 25χρονο πεζοναύτη Λόγκαν, αφού μια παρόρμηση της στιγμής (παρατηρεί ότι κάτι «γυαλίζει» στο έδαφος και κατευθύνεται προς τα κει για να το σηκώσει) του σώζει-στην κυριολεξία!-τη ζωή. Εμβρόντητος, θεωρεί ότι το γεγονός αυτό είναι ένα «μήνυμα» από κάποια υπέρτερη δύναμη (τη Μοίρα;), έτσι ώστε να αναζητήσει-πάση θυσία-την όμορφη κοπέλα της φωτογραφίας. Ένα μοιραίο γεγονός κάνει τον Λόγκαν να πάρει αποφάσεις, οι οποίες θα του αλλάξουν ολόκληρη την ζωή. Είναι πράγματι «Τυχεράκιας»; Ή ένας άνθρωπος κυρίαρχος των επιλογών του; Μοίρα, επιλογές και …πεπρωμένο.

Απλοϊκές ιστορίες από τον Νίκολας Σπαρκς, οι οποίες στοχεύουν να κινητοποιήσουν τις εξίσου απλοϊκές αναζητήσεις του αναγνωστικού και σινεματικού κοινού, στο οποίο απευθύνεται. Η δομή των ταινιών που μετατρέπουν τις νουβέλες του Σπαρκς σε σελιλόιντ αφηγήσεις είναι στερεοτυπικά αφόρητη και-κυρίως-ταυτόσημη των (παρά)λογοτεχνικών κανόνων κατασκευής μυθιστορημάτων. Οι ήρωες είναι κατά κάποιο τρόπο «καταραμένοι»-έχουν τα δικά τους μυστικά και τις προσωπικές τους ανασφάλειες-και καθ’ όλη τη διάρκεια της αναγνωστικής και κινηματογραφικής αφήγησης αποκαλύπτουν και αποκαλύπτονται. Επίσης, κατά τη διάρκεια της αφήγησης, οι ήρωες, μέσα από μια σειρά δοκιμασίες, «θεραπεύονται» και συμφιλιώνονται με το παρελθόν τους και κάνουν, απελευθερωμένοι πλέον, τις επιλογές τους για το μέλλον. Μεσολαβούν στιγμές «ήρεμων δακρύων» όπου και οι θεατές-αναγνώστες εξιλεώνονται μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων των σινε ρομάντζων του Νίκολας Σπαρκς.

Διαβάστε   The Greatest Showman

Η ταινία του Σκοτ Χικς («Ο σολίστας») κινείται σ’ αυτά τα ασφαλή, κωδικοποιημένα αφηγηματικά μονοπάτια του είδους των μελοδραματικών ταινιών. Η έλλειψη έμπνευσης και η εμμονή στην αναπαραγωγή των κλισέ από τον Χικς, απογοητεύουν. Παρόλα αυτά, η ταινία θα μιλήσει στις ψυχές-κυρίως-του γυναικείου κοινού, το οποίο δεν χορταίνει να ζει, μέσα από το σινεμά, ιδανικούς έρωτες (με τον ‘Αγιο Βαλεντίνο να οδηγεί τα βήματα των ερωτευμένων), οι οποίοι-πάντοτε-καταλήγουν σε ένα συναισθηματικό, συζυγικό και οικογενειακό παράδεισο.

 

Δικός σου για πάντα-The Lucky One (2012)

 

ΣΚΗΝOΘΕΣΙΑ : Σκοτ Χικς

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ζακ Έφρον, Τέιλορ Σίλιγκ, Μπλάιθ Ντάνερ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 101΄