Η Λιακάδα μέσα μου

Η Ιζαμπέλ (Ζυλιέτ Μπινός) είναι μια Παριζιάνα καλλιτέχνης και χωρισμένη μητέρα που δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να βρει τον αληθινό έρωτα. Παρόλο που το κενό μεταξύ αυτού που ψάχνει  και των αντρών που παρουσιάζονται στην ζωή της μεγαλώνει συνεχώς, οι διαφορετικοί άντρες έχουν όλοι κάτι το μοναδικό, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που αναζητά. Οι ελπίδες, οι προσδοκίες και η απογοήτευση κάνουν πολλούς κύκλους και προσφέρουν πολλές ευκαιρίες για γέλιο, καθώς παρ’ όλες τις ατυχίες,  η προσπάθεια της Ιζαμπέλ συνεχίζεται…

 

Η σκηνοθέτις Κλαιρ Ντενί (Clair Denis) μιλάει για την ταινία

 «Είχα μια ακριβέστατη εικόνα στο μυαλό μου για το πώς θα ήταν ο χαρακτήρας της Ιζαμπέλ. Φανταζόμουν μια καστανομάλλα γυναίκα, γεμάτη θηλυκότητα, με ψηλές μπότες πάνω από το γόνατο, επειδή θα ήταν έκφραση του ταμπεραμέντου της. Τα πόδια της επιδεικνύονται ανάμεσα στις μπότες και τον ποδόγυρο της μίνι φούστας της.  Ήθελα μια γυναίκα με έντονη σεξουαλική αύρα, χωρίς ταμπού, αλλά όχι μια νυμφομανή ή μια πόρνη.

Η Ιζαμπέλ ξέρει καλά ότι όσο αναζητά τον πραγματικό έρωτα,  θα καταλήγει από καιρό σε καιρό με δάκρυα στα μάτια. Έχω βαρεθεί τους κινηματογραφικούς χαρακτήρες που είναι ηρωικοί. Κανείς δεν μπορεί να είναι  συνέχεια ήρωας και η Ιζαμπέλ δεν το επιχειρεί πλέον.

Η Ιζαμπέλ είναι μια γυναίκα που γνωρίζει ότι το χάσμα μεταξύ του άνδρα που αναζητά  και αυτών που παρουσιάζονται μπροστά της συνεχώς μεγαλώνει. Και όσο μεγαλώνει ο αριθμός των ανδρών που συναντά , τόσο το χάσμα αυτό συνεχίζει να διευρύνεται. Αλλά η ίδια δεν είναι μια θηλυκή βερσιόν του Δον Ζουάν, μια καταθλιπτική πλανεύτρα,  θύμα του εθισμού της  στην αναζήτηση αυτή, που σιγά-σιγά την εξαντλεί. Είναι περισσότερο ηδονίστρια, κάτι σαν τον Καζανόβα, αλλά επειδή είναι γυναίκα δεν μπορεί να το εκφράσει ελεύθερα.

Οι άνδρες που συναντά και συνδέεται είναι σημαντικοί. Δεν ήθελα η Ζυλιέτ να «ξεπετάξει» μια πλειάδα ηθοποιών τον ένα μετά τον άλλο. Έβαλα στον δρόμο της και κάποιους σκηνοθέτες όπως τον Ξαβιέ Μπουβουά και τον Μπρουνό Πονταλιντές,  με τους οποίους μοιράζομαι μια κοινή ιστορία. Έτσι κομμάτια της δικής μου ιστορίας και του πώς αντιμετωπίζω εγώ τους άνδρες, συνυφαίνονται στην ιστορία της ταινίας.  Από τότε που ήμουν στην εφηβεία, τα πιο ισχυρά αλλά και τα πιο ελκυστικά ανδρικά πρότυπά μου,  ήταν συχνά σκηνοθέτες.

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ εμφανίζεται  στο τέλος της ταινίας σαν το γκραν φινάλε μιας διαδρομής προς τον έρωτα. Γυρίσαμε το τετ-α-τετ  του με την Ζυλιέτ σε μία μέρα και κατέληξε να είναι η πιο έντονη στιγμή γυρίσματος που έχω κάνει ποτέ : 16 λεπτά ταινίας σε μια μέρα. Αυτό δεν μου είχε ξανασυμβεί. Χρειαστήκαμε δύο πλάνα με την Ζυλιέτ και τρία με τον Ζεράρ. Αυτό ήταν όλο! Δεν κατάλαβα εκείνη την στιγμή τί είχα καταφέρει αλλά μου το είπε ο Ζεράρ αργότερα. Η σκηνή είχε γίνει κάτι που δεν μπορούσε πλέον να κοπεί σε κάτι μικρότερο. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου κάτι τέτοιο, αλλά είμαι τώρα βέβαιη ότι αν είχαμε ξοδέψει περισσότερο χρόνο να γυρίσουμε την σκηνή, κάτι θα είχε χαθεί. Το μεγαλείο του Ζεράρ θα είχε κοπεί σε κομμάτια.»

Η ταινία θα βγει στις αίθουσες στις 5 Οκτώβρη

Διαβάστε   "Ιστορία (ίες) του σινεμά": Το μνημειώδες έργο του Jean-Luc Godard είναι μια ωδή στην ιστορία του σινεμά

 

CAST

Juliette Binoche (Ιζαμπέλ)

Xavier Beauvois (Τραπεζίτης)

Philippe Katerine (Ματιέ)

Josiane Balasko (Μαξίμ)

Sandrine Dumas (Η φίλη)

Nicolas Duvauchelle (Ο ηθοποιός)

Alex Descas (Μαρκ)

Laurent Grevill (Φρανσουά)

Bruno Podalyd (Φαμπρίς)

Paul Blain (Συλβαίν)

Valeria Bruni-Tedeschi (Η γυναίκα στο αυτοκίνητο)

Gerard Depardieu (Το μέντιουμ)

 

CREW

Σκηνοθεσία : Claire Denis

Σενάριο :  Claire Denis & Christine Angot

Διεύθυνση φωτογραφίας :  Agnes Godard – AFC

Μοντάζ:  Guy Lecorne

Ήχος : Jean-Paul Muguel

Mix : Christophe Vingtrinier

Πρωτότυπη  μουσική : Stuart A Staples